پیگیری اخبار حوادث، پای فیس بوک نشستن و لایک و کامنت خرج کردن، توئیتر را دنبال کردن، شایعات دور و بر آدم مشهورها را خواندن و کارهایی از این دست وقت و زمان نمی شناسد و هر موقع بخواهید، به شرط داشتن اینترنت، در دسترستان هست.

در دنیای امروز که عصر انفجار اطلاعات است، زندگی شما می تواند به سادگی در انبوهی از اطلاعات و خبرهایی غرق شود که هیچ تاثیر ویژه ای بر زندگی تان نمی گذارد.

و مشکل تازه این اینجا آغاز می شود:

بعد از مدتی این منابع اطلاعاتی به شکل عادی در می آیند و شما مثلا وارد فیس بوک می شوید نه صرف اینکه تفریح کنید بلکه به این خاطر که می ترسید "چیزی" را از دست بدهید. اخبار را به خاطر پیگری یک موضوع خاص یا تاثیری که بر زندگی شخصی تان می گذارد گوش نمی کنید یا نمی بینید، بلکه به این دلیل دنبال می کنید که از خبرهای روز جهان اطلاع کسب کنید.

حالا خودتان زندگی شخصی تان را تصور کنید و ببنید موارد بالا چقدر در موردتان درست است. اینکه افراد بخواهند برای به اصطلاح عقب نماندن از دنیا به روز باشند، نه تنها نکوهیده نیست بلکه تحسین هم می شود، اما مسئله مهم این است که جایگاه آموزش و یادگیری در این میان کجاست؟! آنچه در طول شبانه روز به صورت حجمه اطلاعات به مغز وارد می شود چقدر می تواند در زندگی به درد ما بخورد و به بهتر شدنش کمک کند!

اینها پرسش هایی اساسی است که هر کس باید در مورد خودش به آنها پاسخ دهد. به نظر می رسد اگر قرار باشد به روز بودن به قمیت ذوب شدن مغز در میان حجم گسترده ی اطلاعات پراکنده در فضای اطرفمان باشد، باید بشتر دقت کنیم تا نه تنها مغزمان را از دست ندهیم بلکه از این اطلاعات در جهت بهتر شدن زندگی مان استفاده کنیم. خوب هایشان را سوا کنیم و بدهایشان را برای همیشه دور بریزیم. مغز ما شایستگی ای بیشتر از ذوب شدن در اطلاعات بدردنخور دارد.